این در حالی است که درک عمیق تر از مکانیزم برهم کنش داروها و DNA منجر به طراحی داروهای کارآمد جدید و غربالگری آنها در شرایط آزمایشگاهی می شود.

دکتر مریم امینی محقق پسادکترای دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: میتومایسین (MMC) نمونه ای از پرمصرف ترین داروهای ضدسرطان است که در درمان سرطان هایی مانند معده، پانکراس و سرطان روده بزرگ کاربرد دارد؛ از این رو در این تحقیق به مطالعه برهم کنش این دارو با DNA دو رشته ای پرداخته و حسگری زیستی طراحی شده که سطح آن با DNA دو رشته ای و نانولوله های کربنی اصلاح شده است. 

وی خاطرنشان کرد: روش های الکتروشیمیایی دارای مزایایی مانند هزینه کم، سرعت و حساسیت بالا هستند به گونه ای که با استفاده از آنها و تغییر پارامترها، امکان تولید حد واسط های واکنش پذیر و بررسی تخریب ایجاد شده در DNA در زمان انجام واکنش وجود دارد. 

امینی گفت: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که داروی MMC اثر خاصی بر روی DNA ندارد و برای برهمکنش با آن نیاز به فعال سازی دارد، طبق آزمایش های طراحی شده با کاهش دارو در یک محیط اسیدی می توان به این هدف دست یافت.

وی با بیان اینکه بسیاری از داروها برای دستیابی به بهترین عملکرد در بدن نیاز به فعال سازی و شرایط بهینه دارند، افزود: این شرایط در آزمایشگاه با کمترین هزینه قابل بررسی و دستیابی است و نتایج آن می تواند داروسازان را در تغییر ساختار و سنتز داروها، به منظور تولید داروهای نوترکیب با اثرات جانبی کمتر و موثرتر در درمان سرطان یاری دهد.

امینی ادامه داد: توجه به اینگونه تحقیقات سبب ایجاد تحولات مهمی در تشخیص و تعیین مقدار داروهای ضدسرطان، ترکیبات سرطان زا و بررسی مکانیزم عملکرد آنها می شود.